6-8-2020 - Tip van Anieke

De felgekleurde cover en vrolijke titel van Confettiregen van Splinter Chabot maakten me erg nieuwsgierig naar dit boek. Het heeft me beslist niet teleurgesteld! Het tegenovergestelde zelfs: niet alleen tijdens het lezen, maar ook nog een tijdje erna was ik ontroerd, heb ik er nog veel aan moeten denken maar was ik met name heel erg gelukkig met dit boek.

In het boek lees je over Wobie, de één na jongste in een gelukkig gezin met twee ouders en vier kinderen, die in een sprookjesachtig huis woont waarin werkelijk alles ornamenten, felle kleuren en vormen en een echt eigen plek heeft. Gekke meubels voelen zich er thuis en Wobie net zo. Met het voor het eerst naar school gaan komt Wobie voor het eerst buiten deze veilige, vrolijke, alles verwelkomende omgeving. Hier leert hij dat hij ‘anders’ is, al begrijpt hij lange tijd niet waarom, of wat dat betekent. Hij leert dat jurken alleen door meisjes mogen worden gedragen, mensen niet zitten te wachten op glitters en oorbellen en dat hij misschien ook wel niet is wie hij zelf dacht te zijn.

Wobie wordt ouder, gaat van de basisschool naar de middelbare school en later ook studeren in Amsterdam. Onderweg worstelt hij met hoe mensen hem zien, maar vooral ook hoe hij zichzelf ziet. Dit zorgt voor een donkere wolk die een tijd lang in en om hem heen hangt. Gelukkig komt hij ondertussen vrienden en vriendinnen tegen die hem helpen inzien hoe het allemaal zit, waardoor hij na lang worstelen kan gaan vieren wie hij is.

Anieke

Medewerker Informatie & Advies bij dbieb

Ik ben al mijn hele leven een echte lezer. Het begon met klassieke favorieten als De brief voor de koning en vrijwel het hele oeuvre van Carry Slee, nu lees ik het liefst literaire romans en, eigenlijk zonder opzet, veel boeken met dieren in de titels. Ik houd van boeken die een tikkeltje pijnlijk zijn en relaties blootleggen.