10-6-2021 - Tip van Anieke

Lange tijd heb ik getwijfeld of ik dit boek wilde bespreken als tip van dbieb, en zoals je ziet doe ik dat uiteindelijk dus toch. De twijfel zat 'm niet alleen in het feit dat dit boek nog lang in mijn hoofd bleef zitten na het lezen, maar ook in de wetenschap dat dit boek naast ontzettend mooi, ook minstens zo afschuwelijk is.

In Een klein leven maak je kennis met een viertal vrienden dat in New York woont: Malcolm de architect, kunstenaar JB, acteur Willem en tenslotte Jude. Waar het verhaal begint met individuele en gezamenlijke geschiedenis van deze vriendengroep, met daarin zeer fijngevoelige observaties en anekdotes waaruit de kracht van vriendschap blijkt, verschuift de focus op een gegeven moment naar Jude. Van hem is zijn verhaal eigenlijk niet bekend, zelfs niet bij zijn vrienden, die wel uitkijken om ernaar te vragen. 

Het verleden van Jude wordt over honderden pagina's stukje bij beetje uitgediept, met eerst vooral veel zichtbaar trauma in het heden, dan wat vage hints naar gebeurtenissen en later explicieter wat hem allemaal is overkomen. Dit alles lezen valt beslist niet mee. Automutilatie en seksueel misbruik zijn terugkerende thema's. Hierop is ook veel kritiek gekomen, zo noemde De Groene Amsterdammer het borderline slachtofferporno. Het is een van de redenen dat ik dit een boek vind dat maar lastig aan te raden is, want het is simpelweg niet leuk om te lezen.

Toch is dit een van mijn favoriete boeken van dit jaar. Zeker niet door alle akelige gebeurtenissen, maar wel door de rauwheid van het verhaal en de waanzinnige manier waarop Yanagihara vriendschap en liefde hierin een plek geeft. Het lezen van dit boek zorgt voor een achtbaan aan emoties. Angst, hoop, verdriet, liefde, en huivering wisselen elkaar in gepast tempo af. Zoals ik al schreef: ontzettend mooi en afschuwelijk tegelijk. Ik ben niet iemand die gauw huilt bij het lezen van een boek, maar voor Een klein leven kan ik maanden na het lezen nog steeds een traan laten.

Anieke

Medewerker Informatie & Advies bij dbieb

Ik ben al mijn hele leven een echte lezer. Het begon met klassieke favorieten als De brief voor de koning en vrijwel het hele oeuvre van Carry Slee, nu lees ik het liefst literaire romans en, eigenlijk zonder opzet, veel boeken met dieren in de titels. Ik houd van boeken die een tikkeltje pijnlijk zijn en relaties blootleggen.