6-4-2021 - Tip van Anieke

Altijd wanneer ik even een leesdip heb, klim ik daar op een gegeven moment weer uit door poëzie, korte verhalen of een dun boek te lezen. Iets wat de indruk geeft van: "hier zal ik mij geen buil aan vallen". En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer  valt in de laatste categorie: het telt slechts 62 pagina's. Toch is het zeker een tip van dbieb waard, omdat Fredrik Backman in zo weinig pagina's toch best een indruk op mij heeft weten achter te laten. 

In dit boek lijdt een oude man aan dementie en zie je hoe hij zich probeert vast te houden aan de herinneringen en gedachten die hij nog heeft. Onderwijl lees je hoe zijn familieleden voor hem zorgen en toch ook al stukje bij beetje afscheid van hem nemen. Via herinneringen, korte verhaaltjes en anekdotes kom je van alles te weten over zijn leven, de liefde, familie. Hij voert gesprekken met kleinzoon Noah op het plein van zijn geheugen: en elke dag wordt het plein van zijn geheugen weer een stukje kleiner.

Het is moelijk om veel te schrijven over zo'n dun boekje. Fredrik Backman weet op een of andere manier in heel weinig woorden een heel leven te vatten op een heel ontroerende wijze. Toen ik aan dit boekje begon had ik geen idee dat het een heel leven - en meer - zou behelzen, maar na het lezen ben ik toch weer een ervaring rijker.

Anieke

Medewerker Informatie & Advies bij dbieb

Ik ben al mijn hele leven een echte lezer. Het begon met klassieke favorieten als De brief voor de koning en vrijwel het hele oeuvre van Carry Slee, nu lees ik het liefst literaire romans en, eigenlijk zonder opzet, veel boeken met dieren in de titels. Ik houd van boeken die een tikkeltje pijnlijk zijn en relaties blootleggen.