13-5-2020 - Tip van Anneke

Dit boek heb ik gekozen omdat ik zelf ook graag ‘lange’ afstanden loop. Ook heb ik het eerste boek van Miriam Lancewood gelezen: Mijn leven in de wildernis. De wil om authentiek te leven vond ik daar meer in terug dan in haar tweede boek.

Na haar zwerftocht met echtgenoot in Nieuw-Zeeland, die 7 jaar duurde, volgen nu de bossen in Europa. Het verschil tussen de 2 boeken zit hem waarschijnlijk in het feit dat zij dichter bij de beschaving zijn en hier dan ook gebruik van maken. Dat haalt een beetje de verwachting van dit boek voor mij weg. Een paar zinnen: "als het regende, dronken we koffie in kleine cafeetjes", "we vulden water bij de dorpspomp", "ik lifte regelmatig om boodschappen te doen", "daar kon ik dan mijn mail checken en kocht ook 2 paraplu’s." Misschien miste ik het jagen en het afzien in de natuur. Zij probeerden dan wel te leven zoals in Nieuw-Zeeland, maar als de voorraden op waren deden ze boodschappen.

De titel vind ik persoonlijk niet van toepassing. In haar schrijfstijl kan ik niet echt opmerken dat er van Peters kant veel liefde is. Hij lijkt het wel makkelijk te vinden dat zij het meeste doet. Miriam geeft ook aan dat het lastiger lijkt, misschien toch het grote leeftijdsverschil? Tot Peter ernstig ziek wordt en ze terug moeten. Terug naar de beschaving, en er moeten blijven, levert aparte zinnen op: "overal hingen klokken, zodat we konden zien hoeveel tijd er van de dag nog over was", "In de metro met je rug tegen de muur zitten is instinctief, dat doe je in de natuur ook."

Er volgt nog een stuk waar zij zonder Peter nog gaat trekken met een vriendin, dat gedeelte gaat weer terug naar de basis. Ze beschrijft de mooie natuur prachtig.

Het is zeer zeker de moeite waard om te lezen en zet je aan het denken hoeveel ballast wij hebben.
De natuur geeft ons rust en ruimte en wandelen is erg prettig.
Al met al een aanrader!

Anneke

Als kind las ik al graag en veel! Daarna alle talen in het vakkenpakket met de bijbehorende boeken te 'moeten' lezen in allerlei talen!! Taal is dan ook mijn ding: Engels gaan studeren. Toch de medische wereld ingegaan, dus ook geïnteresseerd in medische verhalen/thema’s. Mijn interesse gaat allereerst uit naar literaire en psychologische thrillers, maar tegenwoordig ook veel op zoek naar waargebeurd of biografieën. Onder het mom: wat drijft de mens? Ook ben ik voorleesvrijwilliger zodra dat weer kan, voornamelijk omdat het zo belangrijk is kinderen kennis te laten maken met taal/ lezen. Het plan is nog steeds zelf een boek te schrijven... ooit.
Veel leesplezier!