9-9-2021 - Tip van Elisabeth

Na Het zoutpad van Raynor Winn en Flessenpost uit Reykjavik van Laura Broekhuysen zat ik er helemaal in. Ik wilde nog een natuurboek lezen. Ik ben namelijk zo’n stadsmens dat tot rust komt in de natuur, of door te lezen over natuur. Daarom heb ik sinds vorig jaar een volkstuin. Daarmee behoor ik precies tot de doelgroep van De grote tuin van Lola Randl. In de boekwinkel bladerde ik er 30 seconden doorheen en toen was ik al verkocht: dit boek gaat over mij. Lola beschrijft hoe zij als stadsmens besluit om een tuin aan te leggen op het Duitse platteland en dat te combineren met het schrijven van een tuin-encyclopedie. In megakorte hoofdstukjes van soms maar een halve pagina rijgt ze op spitsvondig-beschouwende wijze alle verhaallijnen aan elkaar. Ik leer niet alleen de man, de minnaar en de analyticus kennen, maar steek en passant veel op over kippen, schapen, pastinaak, menselijke ordening en zelfverwezenlijking. De vele mislukkingen en inschattingsfouten (die de wat betweterige moeder van Lola uiteraard al van verre ziet aankomen) zorgen voor menselijke luchtigheid: tuinieren is een wetenschap, maar de natuur blijft een product van de evolutie. En dan gaat het erom om zo handig mogelijke fouten te maken.

Wat ik mij afvroeg: is nou nog nooit eerder iemand op het idee gekomen is om een tuinencyclopedie in romanvorm te schrijven? Gecombineerd met humoristische analyses van wereldbeschouwelijke aard levert dit concept mij geweldig veel op. Heel veel gegniffel, herkenning, tips voor mijn moestuin, maar vooral ook weer wat nieuwe kanttekeningen die ik bij mijn eigen plaats in de maatschappij kan stellen: bij welke groepen hoor ik? Heb ik ook geen beroep, maar alleen projecten? Waarom draai ik eigenlijk zo netjes mee in al de bizarre constructies die onze maatschappij ontwikkeld heeft?

Echt een aanrader voor iedereen met een moestuin (of voor mensen die andere mensen met een moestuin willen leren begrijpen) en voor een ieder die zichzelf vragen wil blijven stellen over het leven. Vol humor en vlot geschreven. Ik sluit dit verregende tuinseizoen op deze manier dan tóch positief af!

Elisabeth

Medewerker team programmering dbieb

Ik ben een herlezer. Per jaar verschijnen er misschien drie à vier nieuwe boeken in mijn boekenkast. Voor de rest herlees ik boeken. Deels omdat mijn geheugen de inhoud van een boek kwijtraakt zodra ik ik het sluit, deels omdat ik me - iedere keer dat ik een boek herlees - identificeer met een andere persoon uit het boek. Omdat ik zelf in een andere levensfase terecht ben gekomen bijvoorbeeld. Mijn lievelingsboeken die ik sowieso ieder jaar weer lees zijn ‘Armoede’ van Ina Boudier Bakker en ‘Het Bureau’ van J.J. Voskuil. Feest der herkenning!
Omdat ik zelf een denker en ontrafelaar ben, houd ik over het algemeen van boeken waarin mensen nadenken over het leven of tot nieuwe inzichten komen. Maar ik vind het vooral prettig als dat met een gezonde dosis cynisme en humor gebeurt.