22-02-2024 Tip van Jacqueline

Een boek wat in één jaar tijd 16 drukken beleeft, moet wel een bijzonder boek zijn. Het bestaat uit een proloog en drie verhaallijnen, waar in ieder deel de nadruk ligt op één of meer personen. De proloog gaat in op de aanslagen in Parijs in de jaren tachtig van vorige eeuw. De vertelster vertrekt in 2021 naar Parijs om haar verhaal op te schrijven.

De eerste verhaallijn gaat over Philippe in de jaren tachtig. Hij is opgegroeid in een vooraanstaand gezin maar blijft als nakomertje een buitenbeentje. Inmiddels is hij getrouwd en heeft 2 zoontjes. Hij is een gevoelige man, angstig en heeft voorspellende gedachten die soms uitkomen. Sinds de geboorte van zijn eerste zoontje ziet hij minder onheilsbeelden en voelt minder spanningen. In de loop van de jaren tachtig zijn er steeds meer bomaanslagen. In eerste instantie blijft Philippe rustig totdat de vierde au pair Eloïse arriveert in 1986: meer aanslagen en de angstbeelden komen terug. Dat heeft ook met Eloïse te maken. Hij gaat haar volgen naar haar Franse les en blijft haar dagen lang volgen als zij de omgeving verkent. Onverwacht voelt hij een dwang om zich op haar te werpen en doet dat op het moment dat er een bom ontploft. Beiden raken zwaar gewond.

In het volgende deel (1989) volgt het verhaal van Marie. Zij is de achtste au pair. Zij is min of meer gevlucht uit Nederland na een mislukte opleiding tot fotografe. Eén van haar docenten is Flo die haar langzamerhand in haar leven betrekt. Zij is een goede docente die haar studenten leert het verschil tussen kijken en zien te onderscheiden. Flo ziet in Marie een onzekere studente, een gewillig ‘slachtoffer’ en dringt zich op aan Marie. Marie voelt zich gestreeld. Flo geeft veel fotoboeken te leen, verandert haar kledingstijl, belt haar iedere avond op en stelt heel veel vragen. Later blijkt dat Flo een duidelijk doel voor ogen had.

Ondertussen(1989-1990) leert Marie Frans in de ochtenden en zorgt de rest van de dag voor de twee jongetjes. Zij heeft weinig contact met de ouders. Op een dag vertelt Laurence(de moeder) dat zij gaat scheiden van Philippe. Hij is na de aanslag nooit meer de oude geworden. Daardoor verliest hij zijn baan en zijn zij genoodzaakt naar een kleiner appartement te verhuizen. Na de scheiding verhuist Philippe naar zijn ouderlijk huis, waar ook het kamertje voor de au pairs is. Op een avond wacht hij Marie op in haar kamer en vertelt zijn levensgeschiedenis. En vertelt dat er iets ver weg in de tijd gaat gebeuren op ‘vrijdag de dertiende’. Daarna ziet Marie hem niet meer, hij vertrekt naar een kliniek voor een behandeling.

Dan verplaatst het verhaal zich naar 2015. Marie woont weer in Nederland. Ze is getrouwd, heeft kinderen en geeft Franse les. Ze heeft haar verhaal opgeschreven en naar Flo gestuurd. Als reactie krijgt zij een uitnodiging voor de presentatie van een herdruk van een boek op dertien november. Marie besluit niet te gaan en twijfelt of zij Flo moet waarschuwen.

Het is een boek om in één keer uit te lezen. De schrijfster sleept je mee in het verhaal, dat goed in elkaar steekt en beeldend wordt verteld. Je wilt doorlezen. Bronwasser heeft een mooi taalgebruik met veel metaforen Ik heb het boek met veel bewondering gelezen.

• Website van Sacha Bronwasser
• Interview van VPRO met Bronwasser

Zondag 3 maart komt zij naar de bibliotheek in Leeuwarden. Woensdag 22 mei wordt het boek besproken in de serie ‘Spraakmakende boeken’, ook in de bibliotheek in Leeuwarden.

Jacqueline

Oud-medewerker informatie & advies van dbieb

Mijn naam is Jacqueline Oversteegen en ik heb altijd al veel van lezen gehouden. Tijdens mijn middelbare school periode werkte ik als vakantiehulp in de bibliotheek en daarna volgde ik de opleiding tot bibliothecaris. Dus boeken zijn een vast bestanddeel van mijn leven. Ik lees voornamelijk Nederlandse auteurs. Mensje van Keulen, Stephan Enter en Thomas Verbogt zijn een paar van mijn favoriete schrijvers.