09-05-2024 Tip van Jacqueline

In augustus 1980 wordt een tweeling geboren. De jongen als eerste en hij noemt zichzelf Eén en zijn zus Twee omdat zij drie kwartier later wordt geboren. Hij is beweeglijker, driftiger en praat harder. Twee heeft aandacht nodig, haar gevoelens zitten ‘aan de buitenkant’ en haar ouders noemen haar een drammer en eigenwijs. Aanvankelijk groeien zij als vanzelfsprekend als een tweeling op. Zij beloven elkaar dat als zij 28 jaar zijn samen naar New York verhuizen, van het geld dat hun vader hen heeft achtergelaten.

Vanaf hun tiende verjaardag ontstaat er afstand van elkaar. Er komt meer ruimte voor de mindere kant van het tweeling-schap. Nummer Eén wordt gepest op school en nummer Twee trekt zich terug zonder haar broer te steunen. Competitie en jaloezie spelen een steeds grotere rol. Hun ouders leven een eigen leven: de vader is vertrokken naar Brazilië en overlijdt daar, de moeder werkt als geoloog.

Na de middelbare school verhuizen ze allebei naar Amsterdam en gaan dicht bij elkaar wonen. Ze starten een studie Engels maar Nummer Eén stopt al snel. Hij gaat in een homo bar werken en zijn zus in een tweedehands kledingwinkel. Na haar studie blijft zij daar werken. Er ontstaat nog meer verwijdering tussen broer en zus. Hij vertrekt voor een jaar naar Brazilië, zij gaat een paar maanden naar New York en trekt in bij hun tante.

Al vanaf het begin van het boek weten we dat nummer Eén zelfmoord zal plegen. Dat doet hij als hij 35 jaar oud is. Na de dood van haar broer ‘stopt’ nummer Twee met leven. In flashbacks ontrafelt zij de symbiotische relatie die perfect leek, maar eigenlijk niet meer was. Ze probeert wanhopig te begrijpen waarom de man die haar het meest nabij was uit het leven stapte. Ze vindt het onbegrijpelijk dat degene waar je helemaal op dacht te kunnen bouwen je laat vallen. Schuldgevoel, ongeloof, boosheid en onbegrip wisselen elkaar af. En roept de vraag op: wie ben ik zelf?

Het verhaal wordt verteld in korte hoofdstukken, soms van een halve bladzijde. Het zijn schijnbaar losse opmerkingen, associaties, vragen en herinneringen verspringend in de tijd. De toon is soms wrang, soms rauw. Ondanks de treurige boodschap valt er genoeg te glimlachen dankzij de droog komische stijl. De details ontroeren en vragen om zorgvuldig gelezen te worden. Daarom heb ik het boek twee keer gelezen en dan ontdek je steeds meer mooie zinnen en gedachten.

Podcast: Kunststof NPO Radio 1

Wikipedia schrijver: Jente Posthuma

Jacqueline

Oud-medewerker informatie & advies van dbieb

Mijn naam is Jacqueline Oversteegen en ik heb altijd al veel van lezen gehouden. Tijdens mijn middelbare school periode werkte ik als vakantiehulp in de bibliotheek en daarna volgde ik de opleiding tot bibliothecaris. Dus boeken zijn een vast bestanddeel van mijn leven. Ik lees voornamelijk Nederlandse auteurs. Mensje van Keulen, Stephan Enter en Thomas Verbogt zijn een paar van mijn favoriete schrijvers.