2-1-2020 - Tip van Jacqueline

De ziekte van Alzheimer dringt steeds vaker binnen in het leven van de oudere mens, als slachtoffer of als omstander. Dit boek is geschreven door presentatrice en journaliste Clairy Polak. Zij heeft altijd haar privé-leven gescheiden gehouden van haar werk. Maar nu wilde ze een basis leggen om verder te gaan, zonder Nico haar echtgenoot. Het boek verscheen vlak voor het overlijden van haar man, 5 mei 2019. Ze wilde niet dat het boek zou eindigen met zijn dood.

Als Nico, Leo in het boek, ongeveer 65 jaar is beginnen de eerste verschijnselen. Hij wordt vergeetachtig, kan niet op woorden komen, loopt weg van huis en kan de weg terug niet meer vinden. Als het autorijden niet meer gaat, laat hij zich onderzoeken. De diagnose Alzheimer komt niet echt onverwacht. Ook zijn broers en zussen lijden aan de ziekte. Daarna begint Leo verhalen over zijn jeugd te schrijven, die herinneringen zijn nog intact. Voor Judith (Clairy) is dit het begin van een zoektocht hoe om te gaan met een partner met Alzheimer. De eenzaamheid als het gevoel van samenzijn minder wordt. Ze probeert hem zo lang mogelijk ‘in de wereld te houden’.

Een zoektocht naar de liefde, wat blijft er over als jouw man niet meer degene is waar je verliefd op werd. Wat is het waardoor je nog van de ander houdt? En dan vooral het schuldgevoel als je steeds ongeduldiger wordt en niets meer uitlegt en uiteindelijk blijkt dat je niet meer voor de ander kan zorgen. Judith vindt een gesloten verzorgingstehuis voor Leo. De dag dat zij hem wegbrengt is verschrikkelijk, Leo is woedend maar is dat een dag later weer vergeten. Judith bezoekt hem eerst iedere dag, later drie tot vier keer per week. Ze vermoedt dat Leo zich ook eenzaam voelt omdat hij niet meer weet dat hij getrouwd is. Na 3 jaar schuifelt Leo door het huis, kan niet meer zelfstandig eten en brabbelt onsamenhangend. Judith bewondert het verplegend personeel, ze organiseren veel activiteiten om bewoners bezig te houden. Voor Judith een periode om na te denken hoe zij haar leven verder zal invullen. Ze maakt een lijstje van tien mogelijkheden, o.a. reizen en een boek schrijven. Ze reist naar Zwitserland, het land van de vakanties uit haar jeugd. Om te bewijzen dat het leven zonder Leo ook de moeite waard, dat ze alleen kan zijn. Het boek is geschreven na een eerste mislukte poging.

Een boek vol twijfels, schuldgevoelens en eenzaamheid, maar vooral een boek over de liefde in al haar vormen. Een eerlijk boek wat ik met bewondering heb gelezen.

Jacqueline

Mijn naan is Jacqueline Oversteegen en ik heb altijd al veel van lezen gehouden. Tijdens mijn middelbare school periode werkte ik als vakantiehulp in de bibliotheek en daarna volgde ik de opleiding tot bibliothecaris. Dus boeken zijn een vast bestanddeel van mijn leven. Ik lees voornamelijk Nederlandse auteurs. Mensje van Keulen, Stephan Enter en Thomas Verbogt zijn een paar van mijn favoriete schrijvers.